تایلند را اغلب با نام سرزمین لبخند می شناسند زیرا مردم آن تقریبا همیشه در هر موقعیتی لبخند بر لب دارند. در تایلند معمولا با چسباندن دو کف دست به یکدیگر در مقابل سینه، به دیگران سلام می کنند که این حرکت وای Wai نامیده می شود. اگر یک تایلندی در مقابل شما چنین حرکتی کرد، بهتر است که آن را بی پاسخ نگذارید. مردم این کشور همانند بسیاری از فرهنگ های آسیایی، احترام بسیاری برای اجداد خود قایل هستند و در واقع یکی از مهم ترین جنبه های فرهنگ آنهاست به طوری که برای احترام به بزرگترهای خود، در مقابل آنها خم می شوند. افراد مسن تر نیز همیشه در تصمیمات یا مراسم خانوادگی نقش اول را دارند.
تایلندی ها بسیار میهمان نواز هستند اما در عین حال فاصله طبقاتی برای آنها مهم است. آنها انسان هایی صبور و اهل مدارا بوده و از رفتارهای تند و توهین آمیز دوری می کنند. تابلوهای آنها نیز بیشتر در زمینه مذهب و سلطنت است و بنابراین گردشگران نباید حرکت یا بیان اهانت آمیزی به خاندان سلطنتی یا مذاهب داشته باشند. هنگام بازدید از معابد یا کاخ پادشاهی، گردشگران باید لباس مناسب و نسبتا پوشیده ای به تن داشته و پیش از ورود کفش ها را از پا درآورند.
تایلندی ها همگی علاوه بر نام اصلی خود، دارای نام غیررسمی و معمولا کوتاهی نیز هستند که با آن یکدیگر را صدا می زنند. در این کشور پیش از نام بزرگترها عنوان Pee و برای کوچکترها عنوان Nong را به کار می برند. گردشگران می توانند از عنوان Khun نیز برای خطاب بزرگترها استفاده کنند.
دست زدن به سر افراد یا اشاره با پا به چیزی، در این کشور بسیار بد شمرده می شود زیرا تایلندی ها سر را مقدس ترین و پا را پست ترین بخش بدن میدانند. کتاب ها از جمله اشیای پرارزش برای آنها به شمار می روند بنابراین نباید آنها را روی میز سر داده یا روی زمین قرار داد.
در کشور تایلند، رنگ های مختلف نشانگر روزهای هفته هستند. زرد رنگ روز دوشنبه است و از جایی که پادشاه کنونی در این روز متولد شده است، رنگ زرد نیز رنگ سلطنتی است و وجود پرچم هایی به این رنگ در سراسر کشور، نشانگر حمایت گسترده تایلندی ها از پادشاهی است. پس از سال ۲۰۰۶ که شصتمین سالگرد سلطنت پادشاه تایلند را در این کشور جشن گرفتند، بیشتر مردم در روز دوشنبه لباس زرد بر تن می کنند تا وفاداری و احترام خود را نسبت به پادشاه نشان دهند. در جریان کودتای سال ۲۰۰۶ نیز سربازان به اسلحه خود روبان زردی بسته بودند تا نشان دهند با احترام تمام به پادشاه خود در این کودتای آرام شرکت کرده اند.
مردم تایلند رابطه ای نزدیک با فیل ها دارند و این حیوانات جایگاه بالایی نزد این مردم دارند. اهمیت فیل ها در نمادین بودن آنها برای پادشاهی، مذهب و ملت است زیرا در تاریخ، اسطوره و افسانه های مردم تایلند، این حیوانات همواره نقشی برجسته داشته اند.
فرهنگ تایلندی ریشه در فرهنگ هند دارد و دوران طلایی آن به زمان پادشاهی آیوتایا بازمی گردد که آثار تاریخی بی نظیر و هم چنین رقص و نمایش تایلندی بر جای گذاشته است.
درباره تایلند
آب و هوا
با وجود اینکه هر زمانی برای سفر به تایلند خوشایند است، اما بهترین فصل از نظر کم بودن گرما و باران، بین ماه های نوامبر تا فوریه و در فصل سرماست. دمای هوا در این فصل روزها ۲۸ درجه سانتیگراد و شب ها ۱۲ درجه سانتیگراد است و هوا کم ترین رطوبت را دارد. پس از آن فصل گرما آغاز می شود که آوریل گرمترین ماه آن است و جشن آب نیز به همین دلیل در نیمه این ماه برگزار می شود.
تایلند دارای آب و هوای گرمسیری است و سه فصل مشخص دارد:
گرم و خشک، از فوریه تا می، میانگین دمای ۳۴ درجه، رطوبت ۷۵ درصد.
بارانی و آفتابی، از ژوئن تا اکتبر، میانگین دمای ۲۹ درجه، رطوبت ۸۷ درصد.
سرد، از نوامبر تا فوریه، میانگین دما تا زیر ۲۰درجه، کاهش رطوبت.
در فصل باران های موسمی، در بانکوک معمولا باران زیادی در ماه های آگوست و سپتامبر می بارد و در اکتبر به بیشترین حد خود رسیده و سیلاب هایی نیز در شهر جاری می شوند.
موقعیت جغرافیایی
تایلند در قلب جنوب شرق آسیا، بین کشورهای هند و چین و در شمال خلیج تایلند و شرق دریای آندامان واقع شده است. تایلند با مالزی در جنوب، با میانمار (برمه) در شمال غرب، با لائوس در شمال شرق و با کامبوج در جنوب شرق هم مرز است. تنها راه ارتباط زمینی میان دو کشور مالزی و سنگاپور با سایر کشورهای آسیا نیز از طریق تایلند است.
شمال آن کوهستانی با جنگل های سبز و زمستان های کمی سرد و دارای بلندترین قله این کشور به نام دوی اینتانون Doi Inthanon است. مرکز آن دره هموار رودخانه چائوپرایا Chao Phraya است که به خلیج تایلند منتهی می شود و یکی از حاصلخیز ترین مناطق رشد میوه و برنج در جهان است. جنوب آن نیز منطقه ای کم عرض است که به شبه جزیره مالزی می رسد و سواحل زیبای جزایر آن محل مناسبی برای استراحتگاه های تابستانی هستند. مهم ترین بنادر ماهیگیری نیز در این منطقه قرار دارند.
مساحت تایلند ۵۱۳.۱۱۵ کیلومتر مربع و طول سواحل آن ۳۲۱۹ کیلومتر است. این کشور ۷۶ ایالت دارد و بانکوک که پایتخت آن است، تقریبا در مرکز آن و در کنار رودخانه چائوپرایا واقع شده است.
پادشاهی
پادشاهی تایلند که از نیمه های قرن ۱۴ به وجود آمده است، تا سال ۱۹۳۹ با نام سیام Siam در جهان شناخته می شد. حکومت این کشور در سال ۱۹۳۲ با وقوع تحولی انقلابی، به پادشاهی مشروطه تغییر پیدا کرد و پادشاه فعلی تایلند نیز از سال ۱۹۴۶ در راس حکومت این کشور قرار دارد.
ریاست دولت در تایلند به دست نخست وزیر و شهر بانکوک، پایتخت این پادشاهی و مرکز فعالیت های سیاسی، تجاری و فرهنگی آن است.
بانکوک همچنین محل سکونت خانواده سلطنتی تایلند نیز است. پادشاه فعلی تایلند، رامای نهم یا H.M. Bhumibol Adulyadej نام دارد و بیش از نیم قرن است که بر تایلند حکومت می کند. وی که در واقع نهمین پادشاه از سلسله چاکریChakri به شمار می رود، تاکنون طولانی ترین دوران سلطنت را در میان پادشاهان تایلند و نیز در میان پادشاهان دنیا داشته است.
پرچم تایلند: Flag
پرچم این کشور که از سال ۱۹۱۷ برای این کشور انتخاب شده، از پنج نوار افقی به رنگ های قرمز، سفید، آبی، سفید و قرمز تشکیل شده است و پهنای نوار آبی رنگ آن دو برابر چهار نوار دیگر است. رنگ های قرمز، سفید و آبی به ترتیب نشانگر ملت، مذهب و پادشاهی تایلند هستند.
نماد ملی: National Symbol
نماد ملی تایلند به شکل پرنده بزرگ افسانه ای در آیین بودایی است که گارودا Garuda خوانده می شود. این نماد در تایلند به عنوان نماد خاندان سلطنتی نیز به کار می رود.
تاریخ
کشور بودایی تایلند که قرن ها با نام سیام Siam شناخته می شد، شاهراه مذهب، فرهنگ و مهاجرت آسیای جنوب شرقی بوده است. تایلند کنونی به سال ۱۲۳۸ ایجاد شده و برخلاف کشورهای منطقه، هیچگاه مستعمره و تحت سلطه قدرت های اروپایی نبوده است. کلمه تای Thai به معنی آزادی است و تایلند یعنی سرزمین آزادی.
قرن ها پیش، مردمی از جنوب چین به تدریج به سوخوتای (تایلند کنونی) مهاجرت کرده و به تدریج در مناطق حاصلخیز کناره رودی در جنوب چین ساکن شدند. در اوایل قرن ۱۴، تایلندی ها شهر کوچکی را در سوخوتای بنا کرده و در اواسط این قرن نیز آنجا را به پادشاهی مستقل تایلند تبدیل کردند که پیدایش زبان، فرهنگ و معماری این کشور هم متعلق به همین دوره است.
ورزش
بوکس تایلندی Thai Box ورزش رزمی ملی و بومی این کشور به شمار می رود. این ورزش از دهه ۹۰ در جهان محبوبیت پیدا کرده و با اینکه ورزش های رزمی مشابهی در سایر کشورهای جنوب شرق آسیا وجود دارد، اما هیچ یک به اندازه این بوکس که شامل حرکاتی با آرنج و زانو است، شهرت پیدا نکرده اند. تاریخچه این ورزش با تاریخ مردم تایلند آمیخته است چرا که این مردم آرام و صلح طلب، قرن ها مجبور به دفاع از سرزمین خود در برابر قدرت های متجاوزی چون برمه ای ها بوده اند.
امروزه نیز بوکس تایلندی به همراه فوتبال پرطرفدارترین ورزش ها در این کشور هستند به طوری که شبکه های تلویزیونی پنج روز هفته مسابقات بوکس را نشان داده و روزنامه های مهم کشور نیز نتایج مسابقات را پوشش می دهند.
این بوکس در پنج راند سه دقیقه ای با زمان استراحت دو دقیقه ای است. پیش از آن هر یک از دو حریف رقصی نمادین برای ادای احترام به مربی انجام می دهد. بوکس بازان همیشه سربند و بازو بند دارند. آنها بر این باورند که سربند برای ورزشکار شانس به همراه دارد زیرا آن را مربی بوکس باز به سر او بسته و تنها خود وی آن را باز می کند. بازوبند نیز برای حفاظت به کار می رود و پس از پایان مسابقه باز می شود.
قایق رانی: Long-Boat Racing
مسابقات قایق رانی از زمانی که راه های آبی اصلی ترین مسیر حمل و نقل در تایلند بوده اند، وجود دارند. تاریخچه این ورزش به ۶۰۰ سال پیش و دوره آیوتایا برمی گردد که در آن زمان این مسابقات را به منظور حفاظت از قایق های چوبی برای دفاع از کشور صورت می دادند. امروزه مسابقات قایق رانی تبدیل به یکی از جشن های سالانه تایلند شده است که صدها تماشاگر داخلی و خارجی دارد.
مسابقات قایق رانی را در پایان فصل باران که سطح آب بالاست، در ایالت هایی از کشور تایلند که آبراهی اصلی در آنها قرار دارد، برگزار می کنند. زمان برگزاری آن در ماه یازدهم یا دوازدهم از تقویم قمری تایلند ( حدود سپتامبر تا اکتبر ) است. این قایق های چوبی، بلند و باریک بوده و با پرچم و حلقه گل تزیین شده اند و اغلب بیش از ۵۰ نفر که لباس یک رنگ می پوشند، هدایت آن را بر عهده دارند.
